قانون ارتقاء سلامت نظام اداری و مقابله با فساد مصوب مجلس شورای اسلامی ایران در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۷ با اصلاحات و تایید مجمع تشخیص مصلحت نظام در تاریخ ۷ آبان ۱۳۹۰ تصویب شده است. این قانون شامل مقررات جامعی در زمینه ارتقاء سلامت اداری، مقابله با فساد، شفاف‌سازی عملکرد دستگاه‌های دولتی و عمومی، و ترویج اخلاق حرفه‌ای در نظام اداری است.
نکات کلیدی قانون ارتقاء سلامت نظام اداری و مقابله با فساد:
تعاریف: فساد شامل هرگونه فعل یا ترک فعلی است که با هدف کسب منفعت غیرمستقیم یا مستقیم، مسلح یا ضایع کردن اموال یا حقوق عمومی انجام شود.
منشور اخلاق حرفه‌ای کارگزاران نظام: دولت موظف است ظرف شش ماه پس از تصویب قانون، منشور اخلاق حرفه‌ای را بر اساس منابع اسلامی و تجربیات روز دنیا تدوین و اجرایی نماید.
شفافیت و شفاف‌سازی: تدوین سیاست‌ها و راهکارهای مستمر برای بهبود شفافیت عملکرد و استقرار نظام‌های اطلاعاتی.
اندازه‌گیری سلامت اداری: دستگاه‌های اجرایی موظفند سلامت اداری خود را به صورت مستمر اندازه‌گیری و نتایج را به اطلاع مردم و مسئولان برسانند.
نظارت و گزارش‌دهی: ایجاد شوراهای نظارتی برای ارزیابی عملکرد و برنامه‌های پیشگیرانه در دستگاه‌های مربوط.
تشویقات: تشویق مدیران و کارکنانی که در راه ارتقاء سلامت اداری و کشف و گزارش تخلفات فعالیت کنند.
محرومیت‌ها و فهرست محرومیت: تعیین افراد محروم از خدمات یا امتیازات به دلیل تخلفات اداری و ایجاد پایگاه داده برای مدیریت این اطلاعات.
مکلف بودن دستگاه‌ها به پیگیری تخلفات: رسیدگی مستمر و بدون وقفه به تخلفات و جرائم با همکاری مراجع ذی‌صلاح.
این قانون دارای ۳۵ ماده و ۲۸ تبصره است و چارچوبی کامل برای ارتقاء سلامت نظام اداری در کشور فراهم می‌آورد.
